Random notes on my fiction story

Ang martial arts sa utopian society ng inner island ay sumusunod sa isang batas: non-agression at first-comer owner.

Ang martial arts ay depensa lamang.

May isang ermitanyo. Hindi siya druid. Hindi lamang siya naniniwala sa kung paano tumatakbo ang lipunan sa inner islands. Nauna siya sa mga tao roon. Kaya hindi siya pinakekealaman.

• Simbolo siya ng extreme disbelief or contrarian belief, pero nakikinabang parin siya sa paraan ng pamumuhay ng mga tao

Ang martial arts ng mga druids ay nagiinvolve ng mga sumusunod

• Paggamit sa kalikasan pero pakikiayon rito
• Paghingi ng tulong sa mga halimaw
• Pagmamaster sa sariling kaluluwa
• Paghingi ng tulong sa mga ninuno

Walang kahit na sino ang may armas.

Bukod lamang sa isang disabled. Pinapayagan siyang gumamit ng kahoy. Ito ay extension na ng kaniyang katawan.

Ang tunay na kalayaan, ay ang pagtingin sa mundo sa labas ng mga awit. Ang pagtingin sa mundo gamit ang sarili mong mga mata, tulad ng ginawa ng Ina. Noong siya lamang ang umiiral. Hindi ang pagala-ala sa awit ang tunay na mahalaga. Kung buhay pa ang Ina at nakikita niya kung ano ang nakikita natin ngayon. Marahil aawit siya. Muli. Ngunit. Ng bagong awit. At ang awit na iyon ay aangkinin lang niya. At walang ibang makakaawit noon. At uudyukan niya tayon tumingin sa mundo at umawit rin.